در دنیای لپ‌تاپ‌ها، پردازنده‌های گرافیکی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند: گرافیک‌های یکپارچه (Integrated Graphics) و گرافیک‌های مجزا (Dedicated Graphics). هر کدام از این فناوری‌ها برای کاربران خاصی طراحی شده‌اند و انتخاب بین آن‌ها تأثیر زیادی بر عملکرد کلی لپ‌تاپ، عمر باتری و حتی هزینه دارد. در این مقاله به تاریخچه، نحوه کار، مزایا و معایب این دو نوع گرافیک و نکات مهم برای انتخاب بهترین گزینه پرداخته‌ایم.
پردازنده‌های گرافیکی از ابتدا به دو هدف اصلی توسعه یافتند: ارائه عملکرد گرافیکی برای کاربردهای عمومی و افزایش قدرت پردازش برای برنامه‌های سنگین.
گرافیک یکپارچه در دهه 2000 برای کاهش هزینه‌های تولید و افزایش بهره‌وری انرژی طراحی شد. این فناوری در لپ‌تاپ‌های عمومی و اقتصادی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. اولین نسل‌های گرافیک یکپارچه توسط Intel با سری Intel HD Graphics و AMD با سری Radeon Vega عرضه شد.
از طرف دیگر، گرافیک مجزا از دهه 1990 به عنوان راهکاری برای اجرای بازی‌های پیشرفته و برنامه‌های گرافیکی حرفه‌ای معرفی شد. شرکت NVIDIA با سری GeForce و AMD با سری Radeon از پیشگامان این عرصه بوده‌اند.
در گرافیک‌های یکپارچه، پردازنده گرافیکی در داخل پردازنده مرکزی (CPU) یا چیپ‌ست مادربرد قرار گرفته است. این نوع گرافیک از حافظه سیستم (RAM) استفاده می‌کند و به همین دلیل قدرت پردازشی محدودی دارد. به دلیل طراحی یکپارچه، این فناوری مصرف انرژی کمتری دارد و به لپ‌تاپ‌ها کمک می‌کند باریک‌تر و سبک‌تر باشند.
گرافیک‌های مجزا شامل یک واحد پردازش گرافیکی مستقل (GPU) هستند که روی یک کارت گرافیک جداگانه نصب شده است. این نوع گرافیک دارای حافظه اختصاصی (VRAM) است که به طور خاص برای پردازش داده‌های گرافیکی طراحی شده است. کارت‌های گرافیک مجزا قدرت بیشتری دارند و معمولاً توسط سیستم‌های خنک‌کننده پیشرفته پشتیبانی می‌شوند.
در نهایت…
گرافیک‌های یکپارچه و مجزا هر دو نقاط قوت و ضعف خود را دارند. گرافیک یکپارچه برای کاربران عمومی و اقتصادی مناسب است، در حالی که گرافیک مجزا برای افرادی که نیاز به پردازش‌های سنگین دارند، بهترین انتخاب خواهد بود. انتخاب نهایی به نیازهای شما، بودجه و کاربرد موردنظر بستگی دارد. برای خرید کارت گرافیک باکیفیت و متناسب با نیازهای خود، به فروشگاه دیجیتال شاپ مراجعه کنید و از محصولات متنوع با گارانتی معتبر بهره‌مند شوید.
